Filmska banka

  Ljuba Tadić

  Gluma u filmovima:

1953 - Bila sam jača
1954 - Sumnjivo lice
1955 - Devojka i hrast
1955 - Lažni car
1956 - Veliki i mali
kao šef
1956 - Zle pare
1957 - Nije bilo uzalud
1959 - Campo Mamula
1961 - Nebeski odred
1961 - Prvi građanin male varoši
1962 - Kapi, vode, ratnici
1962 - Sibirska ledi Magbet
1964 - Marš na Drinu
kao major Kursula
1964 - Na mesto građanine pokorni
1965 - Gorki deo reke
1965 - Inspektor
1966 - San
1967 - Bomba u deset i deset
kao Andrea
1967 - Divlje senke
1967 - Jutro
1968 - Bekstva
1968 - Brat doktora Homera
kao kaluđer
1968 - Delije
1968 - Podne
1968 - Pre istine
1968 - U raskoraku
1968 - Višnja na Tašmajdanu
kao direktor škole
1968 - Vuk sa Prokletija (Uka i bjeshkave te nemuna)
1969 - Cross Country
1969 - Krvava bajka
1969 - Neka daleka svjetlost
1969 - Silom otac
kao Aleksa
1969 - Vreme bez rata
1969 - Zazidani
1970 - Lepa parada
1970 - Put u raj
1970 - Žarki
1971 - Balada o svirepom
kao Mitar
1971 - Klopka za generala
1972 - Devojka sa Kosmaja
kao čika Paun
1972 - Majstor i Margarita
1973 - Sutjeska
kao Savo Kovačević
1974 - Strah
kao Franc
1975 - Doktor Mladen
1975 - Pavle Pavlović
1976 - Četiri dana do smrti
1977 - Miris poljskog cveća
1978 - Kvar
1978 - Paviljon VI
1978 - Trener
kao Lemka
1979 - Partizanska eskadrila
1980 - Poseban tretman
kao doktor
1980 - Svetozar Marković
1982 - Kiklop
kao maestro
1982 - Sablazan
kao vođa
1984 - Nema problema
1986 - Dobrovoljci
1986 - Lijepe žene prolaze kroz grad
1986 - Od zlata jabuka
1988 - Remington
1989 - Boj na Kosovu
1989 - Vreme čuda
1995 - Odisejev pogled
1996 - Nečista krv
1997 - Tango je tužna misao koja se pleše
1998 - Bure baruta
kao dirigent

Biografija:
Rodjen je u Uroševcu 31. V 1929 godine. Glumom počinje da se bavi još kao gimnazijalac (1944), u dramskom rekvijemu streljanim đacima u tek osnovanom Kragujevačkom pozorištu. Tamo je do upisa na Akademiju za pozorišnu umetnost (1949) odigrao oko četrdeset uloga. Kroz više od pet decenija glumio je niz uspelih uloga u Beogradskom dramskom pozorištu, Narodnom pozorištu, Ateljeu 212, Jugoslovenskom dramskom pozorištu i kao slobodan umetnik; nagradjen je brojnim nagradama i priznanjima (npr. Oktobarska nagrada grada Beograda 1969. godine za uloge u predstavama ODBRANA SOKRATOVA I SMRT Platona i ZLI DUSI Dostojevskoga, Sedmojulska nagrada SR Srbije 1970. godine, Zlatni lovorov venac za životno delo na MES - u Sarajevu 1989. godine), medju kojima i - njemu možda nadražim - prvim Dobričinim prstenom ( za dvadeset odabranih uloga u komadima Stankovića, Becketta, Krleže, Saratrea,Platona, Babelja, Čehova i dr.) kao priznanje kao poslednjeg barda ranije epohe Dobrice Milutinovića, za umeće da svoje likove nadahne velikim i zajedničkim osećanjima što se nalaze u gledalištu. Tadić je tražena medijska ličnost, samosvestan, naglašene individualnosti, te svojevrsnog društvenog i političkog angažmana (npr., preko 500 puta je nastupio u ODBRANI SOKRATOVOJ I SMRTI, " pogubnoj kritici dogmatizma, i gluposti neznanja "). Iako je primarno pozorišni glumac, mnogo nastupa na radiju, televiziji i u više od 60 filmova, ostavljajući svuda pečat svoje osobenosti. Bez obzira na sklonost izvenoj teatarskoj stilizaciji, privlači film, reditelje svih generacija, zahvaljujući ne samo svojoj glumačkoj evoluciji, već i doslednosti u izboru uloga kojima će se moći iskazati i nezavisno od uspeha filma. Nakon debija 1953. godine u filmu BILA SAM JAČA, G. Gavrina, nižu se uloge tipičnog tadićevskog afiniteta, o " ljudima koji nigde ne uspevaju da se udenu ": neuspeli begunci (npr.DEVOJKA I HRAST, 1955., K. Golika; VELIKI I MALI, 1956., V. Pogačića - Zlatna medalja "Arena" u Puli; NEBESKI ODRED, 1961., B. Boškovića; DIVLJE SENKE, 1967; i ZAZIDANI 1969, K. Rakonjca; BEKSTVA, 1968., R. Novakovića; MIRIS POLJSKOG CVEĆA, 1977., S. Karanovića), tragični usamljenici (npr. razočarani major u GORKOM DELU REKE, 1965., J. Živanovića; Sava Kovačević u SUTJESCI, 1973., S. Delića, naslovni lik u DOKTORU MLADENU, 1975., M. Mutapčića - Zlatna arena u Puli i Car Konstantin u Nišu. Zatim likovi bizarnih sudbina (npr. sudionik u ubistvu u SIBIRSKOJ LEDI MAGBET, 1962., A. Wajde, ubica sina zbog časti u VUKU SA PROKLETIJA, 1968, M. Stamenkovića - Zlatna arena u Puli, zatim u sukobu sa svima u PUTU U RAJ, 1970., M. Fanellija i apartni Pontije Pilat u MAJSTORU I MARGARITI, 1972., A.Petrovića) i sl.Glavne uloge igrao je u filmovima CAMPO MAMULA (V. Stojanovića,1959.), KAPI, VODE, RATNICI (omnibus, epizoda M. Bapca, 1962), MARŠ NA DRINU (Ž. Mitrović, 1964, Zlatna arena u Puli), VIŠNJA NA TAŠMAJDANU (S. Janković, 1968.), PRE ISTINE (K.Rakonjac, 1968, Zlatna arena u Puli i Car Konstantin u Nišu), BALADA O SVIREPOM (R. - L. Đukić, 1971), STRAH (M. Klopčić, 1974, Zlatna arena u Puli i Car Konstantin u Nišu), POSEBAN TRETMAN (G. Paskaljević, 1980), OD ZLATA JABUKA (N. Stojanovića, 1986) i LEPE ŽENE PROLAZE KROZ GRAD (Ž. Žilnika, 1986). Povremeno nastupa i u inostranstvu (npr. STEPA, 1962, A. Lattuade u Italiji i CRNO I BELO KAO DAN I NOĆ, 1978., W. Peterson u Nemačkoj). Od njegovih televizijskih uloga izdvaja se ona u seriji PESMA Ž. Pavlovića.